Europa en migratie

Op 20 juni 2017 brengt de werelddag van de vluchtelingen hulde aan al wie zijn/haar geboorteland uit vrije wil of gedwongen verlaten heeft, vooral dan naar Europa. Op die dag woedt het politieke, mediatieke debat over migratie in alle hevigheid verder…

 

Maar, durven wij ook kijken naar het onderliggende belang van de economie in dit debat, hoe legitiem dit ook gevoerd wordt? Is het niet zo dat Europa altijd «vluchtelingen» zal kennen? Is migratie niet het logische gevolg van wat anderen onder ons ondernomen hebben? In zeker zin is gedwongen migratie het gevolg van de vrijgekozen migratie van anderen.

Het fenomeen van de communicerende vaten… Weet je nog ? Ook het communicerende vat van de migratie heeft niets aan actualiteit ingeboet: migratie door oorlog of verovering versus migratie uit vredelievendheid of gastvrijheid… Een nationalistische veroveringseconomie verjaagt een vredelievende economie en omgekeerd. Maar, waar ligt voor Europa de middenweg?

Hier, in Brussel, nodigt Josefa uit om de «veroverende» bedoelingen van de enen en de «genereuze» bedoelingen van de anderen te overstijgen. Hoe ? Niet door zich op te stellen als een institutionele partner die «expantionistische behoeften» of «humanitaire crisissen» wil managen, maar als vertegenwoordiger van elke persoon of natie die mogelijks of rechtstreeks betrokken is bij het doorleefde risico van een gedwongen migratie.

Of het nu gaat om een persoon, een natie of Europa… allen zijn betrokken partij, niet zozeer uit een of ander politiek, economisch of filantropisch «belang» (of schuld), maar in de zin van «ik ben migrant omdat wij allen migrant zijn en … waar wij allen migrant zijn, daar ben ik migrant».

Europa, vergeet je oorlogsverleden niet, bron van talloze migratiegolven. Want, als je je daarvan bewust bent, dan kan je je beter voorbereiden op je toekomst: bron van vredelievendheid en gastvrijheid zonder grenzen.