Als stichting van openbaar nut en als Josefa House, denkt Josefa na over migratie. Josefa heeft immers als missie om onze eigen migraties, met ieder van ons te onderzoeken…

Ook al is Josefa een officiële instelling, dat belet niet dat ze een geest uitdraagt, dat er een visie is, een spiritualiteit die zeker niet confessioneel is.

Dat betekent dat Josefa sinds 2011 nadenkt over het eigen pad van migratie, transformatie, integratie binnen het kader van zijn globale benadering (materieel, intellectueel, spiritueel).

Josefa is in zekere zin een economie van de hoop, een manier om te bekomen wat men hoopt.

Wederzijdse gastvrijheid, zoals Josefa die aanbiedt, geeft een voorsmaakje van hoe het voelt om « thuis te komen » na een uitwijzing, een gedwongen migratie, een onderbroken zoektocht of zelfs een zelf gekozen migratie die nog niet ten einde is. Josef biedt een rustplek op weg naar een duurzame verblijfplaats.

In weerklank met de migratietrajecten van alle betrokkenen (medebewoners, vrijwilligers, beheerders, partners) richt Josefa de blik op een vernieuwde, hoopvolle toekomst die elke materiële, financiële of administratieve bekommernis overstijgt: de hoop dat onze migraties op een dag vredevolle migraties worden in overeenstemming met de ultieme zingeving van de evolutie van de mensheid.

Maar, laten we onze gezamenlijke migratietrajecten even terzijde. Josefa nodigt ons uit om zelf op weg te gaan en verder te kijken naarhen die op zoek zijn naar een rustpause, naar gastvrijheid. Josefa is tegelijk een spirituele uitnodiging om een zin te vinden, hoe subtiel ook, voorbij de dramatiek van onze migratietrajecten.

Josefa toont mij/ons een weg naar de kern van onze migratie.