Migratie of ballingschap?

Wie ben ik om te durven spreken, na te denken, bezwaar te maken over « migratie » of « ballingschap »? Ik kan natuurlijk kijken naar mijn eigen geschiedenis of verhaal van « migratie », mijn eigen « ballingschap », ze onderzoeken, maar verder dan dat… is dat mogelijk?

Wat is dat, de « migratie » van een ander, van iemand die verbannen is, een gedeporteerde, een vreemdeling? Hoe moet ik dat begrijpen ? Hoe leg ik dat uit aan zo iemand, aan zijn land, aan zijn familie?

Aanvaard ik dat iemand anders, jij, zich in mijn verhaal van migratie of ballingschap mengt? Voor welke goede reden ook of uit empathie? In naam van wat, van welke politiek, sociaal, religieus of ander uitgangspunt?

Meestal besef ik niet echt goed wat mijn eigen migratie-geschiedenis is. Of ik er wel een heb? Of hij al dan niet opgedrongen is? Welk « recht » zou iemand dan hebben om er uitspraken over te doen, er munt uit te slaan, ze te gebruiken als studieobject, voer voor statistiek of wat dan ook?

Natuurlijk is er interactie tussen ‘onze’ verhalen als migranten of ballingen. Verhalen die elkaar recht in de ogen kijken of de blik afwenden … maar vrijwel altijd is deze confrontatie persoonlijk, de ene blik tegenover de andere. Zelden overstijgt ze het individuele.

Het gaat niet over aantallen, het gaat ook niet specifiek over jou. Mijn migratieverhaal blijft een persoonlijke aangelegenheid, zelfs temidden van andere migranten.

Wij zijn allen « migranten ». Ieders verhaal is anders, soms heel bijzonder, maar altijd « menselijk ».

Migratie … niets is menselijker dan migratie. Wat valt daarover te denken ? Dat is de uitnodiging, in alle vrijheid, aan iedereen, vanuit ieders persoonlijke geschiedenis of verhaal van migratie of ballingschap!

Gilbert